Sömestr Tatili ve Karne Durumları
Yaşam Koçluğu Penceresinden Bakış …
Bu kez tam da eğitim ile ilgili tüm yazarlar konuşur çizerlerin,
eğitimcilerin ve pedagog ve dahi psikologların söylem haftasına geldik…
KARNE ve ÇOCUK ve EBEVEYN DAVRANIŞ yönlendirmeleri..
Ben bundan bahsetmeyeceğim zira tv ler hazırlık yapıyor , çokça uzman
görüşü bildikleriniz minvalde sizi sakinleşmeye davet edecek.
Haydi biz başka sularda yüzerek gelelim kıyıya…
KARNE ne demek, bu karne aslında KİMİN ? Karne deki notlar hangi
GERÇEKLERİ yansıtıyor…VE KARNE NASIL OKUNMALI….
Karne aslına bakarsanız neyi ne kadar öğrenmiş ve öğrendiğini yansıtmış
durumunun göstergesi…Notlarda barem ne sınıf başarısı / okul başarısı
derken okullar arası yarışta önde olma yarışının tüm yükü çokça
ÇOCUKLARIN omuzlarında…
Neyi ne kadar öğrendiği değil, testlerde ne kadar full çıkardığı ile ilgili bir
yarış durumu..
Ödevler /portfolyolar anaokullarından itibaren aileleri strese sokan bir
çalışma biçimi..
ÇOCUKLAR neyi ne kadar yaptığının duygusu ve bilme stres baskısı
altında ruh gibi boşluktalar…
Çokça gördüğümüz , en büyük sıkıntı en başta her ne kadar MATEMATİK
gibi görünse de ardında yatan gerçeklik ANLAMLI OKUMA ve YAZMA yani
TÜRKÇE …
Bir çok ÇOCUĞUMUZ dinleyerek (İŞİTSEL modelde dinleme ve öğrenme)
durumu götürüyor gibi görünse de aslında ANLIYOR /ANLADIM diyor ama
hocam YAPAMIYOR denen durum TAM DA BU… Çünkü GÖRSEL
öğrenmenin destekçisi bir çok beyin fonksiyonu analiz yapıldığında
görüyoruz ki sıkıntılı…Yani anlama kadar YAPAABİLME
,ANLAMLANDIRMA ,GÖRSEL MEKANSAL İLİŞKİLENDİRME vb .ayrıntılar..
YAZILARI çokça bozuk, OKUDUĞUNU ANLAMA ve ANLATMA derseniz
sıkıntı daha da büyük dolayısı ile ANLAMLI KONUŞMA KENDİNİ İFADE
ETME de de ciddi sıkıntılar yaşanıyor…
Sonuç öğreneceğim diye koşmaca içinde MUTSUZ ,HIRÇIN ,ÖFKELİ
ve/veya İÇE KAPALI ÇOCUKLAR ve ne yapacağını şaşıran EBEVEYN
Pekala bunlar neden günümüzde bu kadar çok gündeme geldi oturdu
sebep ne ? Der isek…
Konuya sadece EĞİTİM SİSTEMİNDEN diyerek ele alamayız…
Üzerine bu kadar titrenen ÇOCUKLAR öncelikle neden bu kadar sıkıntı
yaşıyor bu duygusal dalgalanmalar nedir?
Annenin hamilelik döneminden başlamak gerekiyor…”Anne metabolik
zenginliğini kendi annesinden ne kadar sağlam alsa da kendi tüketim
alışkanlıkları, yaşam stili ,ortam (hava -su) kullandığı makyaj
malzemelerinden saç boyasına kadar anne karnında bebeği alabildiğince
etkiliyor çünkü metabolik zayıflık “ diyor uzmanlar…
Hemen ardından koşturmaca içinde telaşla geçirilen bebeklik/ çocukluk
evresi…
Hep bir koşmaca ,telaş hep bir yerlere yetişme…
Kendi hatırladığım çocukluğuma bakınca (ki 3 yaşından itibaren net
hatırlarım var) bir de bugüne bizim dönemin hayatı tam bir “slow motion”
ama her şey yerli yerince sakin ,dingin ama AKIŞA HAKİM biliş seviyesi
içinde olduğumuzu , bugüne bakınca daha bir iyi anlıyorum..
Ayakkabılarımızı kendimiz bağlar, çorabımızı elbisemizi kendimiz giyer
,kazağın kolları ile geçirmeye çalıştığımız kafamızı kazağın içinde
debelenirken giymek MUTLULUĞUNU yaşamışız…
Yemek saatlerimiz hep aynı (günümüzde zor görünse de o da bir dengeye
gelebilir) ve hep birlikte masa başında…Ve YEMEĞİNİ KENDİ YİYEN
ÇOCUKLARDIK ,yedirilmezdi..
Dolayısı ile EL GÖZ KOORDİNASYONUMUZ gelişkindi…
tabi ki yemek dökme riskimiz vardı ,annemiz tedbirliydi bizde “bir şey
yaparken sorun olabilir ama çözümü var” biçimini öğrendik…Haydi
yemek hazırlığı babanız gelecek mesajı bize gerekli sinyaldi hemen iki
kardeş masayı kenara çeker , altına yer örtüsü serilir masa yerine tekrar
konur ve masaya gerekli tabak çatal kaşık taşıyabileceğimiz ne varsa
taşınır yerleştirilir ve babamızın gelme saatine eş zaman da masamız
hazır olurdu…..Ta ki annemin “mahallenin bekçisi gelsin de masayı
toplasın” mesajını alana kadar masada sohbet eşliğinde yemek yenir
üstüne masa başı sohbeti sürdürülürdü…
Ahhh yaşımız mı ? Benim bu hatırladığım 5 yaşımdan itibaren kardeş ile
rol paylaşımım da benim 7 yaş halim…
Bunların konumuzla ne ilgisi var diyenleri duyuyor
gibiyim…ÇOOOOOKKKK ilgili…ÇOKKK
Sorumluluk, bilmek değil YAPABİLMEK , bedensel fonksiyona hakim bir
beyin sorun çözmeyi öğrenmek, sorun varsa çare var durumuna ortak
olmak ve ÇARE ÜRETMEYİ öğrenmek (dolayısı ile okulda anlamlı
okuduğun problemden korkmadan) MUHAKEME ederek ÇARE / ÇÖZÜM
üretmeyi DOĞALLAŞTIRMAK .
Doğru ÖZGÜVEN…Satın alınan şeyler değil üretilen şeyler ile MUTLU
OLMAK…
BİLMEK ..YAPABİLMEK arasında ki farkı tam anlamı ile oturtmak…
Bugün sadece LÜTFEN ama LÜTFEN her yaş ÇOCUĞUNUZA neleri BİLİR
neleri YAPABİLİR diye bir bakın…
Yapamadığı çok basit “YAŞAMSAL YAPABİLİRLİK gereklilikleri “ karşısında
ki çaresizliğine ve /veya umursamazlık için de aslında kaçış duygusuna
bir bakın…
İp ucu vereyim hemen.. Mesela eve dair daimi rutine oturan hangi
sorumlulukları var (odasından çıkmadan test çözme dışında ) kendine ait
sorumluluklarında ve isteklerinde neleri yapabilir bir liste çıkarın…Mesela
meyvesini soyup yer mi? kirlilerini sepete atar mı? Sofrayı rutin hazırlama
&toplama ,salatayı yapmayı görev edinmiş midir? Yaşına göre en azından
liseli gençlerimiz ütülerini kendileri yapar mı? Daha küçükler asılan
çamaşırları toplar katlar mı? Yataklarını toplar nevresim değişme
zamanında sizinle birlikte yapar mı?…
Sadece bunlara bakın…Sonra KARNELERİNE …
Sahi bunlar, zaman çalıcı unsurlar değil MERAK ETMEYİN, 3 problem fazla
çözsün bir sayfa fazla KİTAP OKUSUN demenin en iyi yolu bunları da yapa bilme becerisidir. ZAMAN planlama yetisi ,SORUMLULUK duygu gelişimi
gibi büyük KAZANIM SAĞLAR….
Nereye bakalım ,neye bakalım derken akıp giden hayatın temposunda
bizi durduran ve bir daha bakmamızı gerektiren “durumlar “ derken,
bunları kast etmiştim
ÇOCUK önce YAŞADIĞINI HİSSEDECEK…BEN farkındalığı sorumluluğu
geliştirecek..
Doğrudan ÖĞREN ÇALIŞ BİR DAHA ÖĞREN NOT AL KAOSUNDAN BİREY
OLMA ve GEREKLİLİKLER ve YAŞ İLİŞKİSİ beslenecek….
Öğrenmek kolay ,her birey bir şekilde ÖĞRENİR…Ama öğrenme tabanlı
gelişim sağlanmalı…Haftaya BAŞARI / BAŞARISIZLIK nedir ? Onları neler
bekliyor diye bakmayı planlıyorum…
Aliye Ürpekli
Yaşam Koçu / Brain Trainer
