Anne ve Çocuk: Anne, çocuk için güvenli ve şefkatli bir sığınaktır. Yaşamın ilk yılında çocukla kurulan duygusal iletişim, çocukta güven ya da güvensizlik duygularının oluşmasına neden olur.
Anne ve çocuk ilişkisinin şiirsel dilinde sevgi, güven, güvensizlik gibi temalar bulunur. Çocuk, eşiyle olumlu veya olumsuz bir duygusal bağ kuracak şekilde büyür. Bu erken anne ve çocuk bağlantısı olumlu ve güvenliyse, yakınlık olasılığı daha yüksek olacaktır. Lai, Dymock ve Bauminger 2012 tarafından yürütülen bir çalışmada, erken bebeklik döneminde bağlanma sürecini incelediler. Bebeklerin ihtiyaçları karşılanmadığında ağlama olasılıklarının daha yüksek olduğunu buldular. Ebeveyn, bebeğin sıkıntısına değişmeyen bir şekilde yanıt verirse, bu anne ve çocuk bağlanma ilişkisine devam edecektir. Çocuklar duygularını gizlice ifade etme yeteneklerini kaybettiler. Erken anne ve çocuk ilişkisi, hayatlarının geri kalanı için bir temel oluşturur.
Çocuk, ebeveyn tarafından koşulsuz sevildiğini hissederse güvenli bir bağlanma oluşturulabilir. Çocuk bu koşulsuz sevgiyi hissettiğinde, ebeveynlerinin onlar için orada olacağına güvenmeye başlayacaklardır. Anne, çocukları için bir rehberdir ve onların bağımsız ve özgür düşünen insanlar olarak yetişmelerini ister. Ev dışındaki hayatı deneyimlemelerini ve dünyadaki amaçlarını bulmalarını istiyorlar. Bu, hem annenin hem de çocuğun birey olarak büyümesini sağlar. Erken çocukluk gelişiminde annenin rolü çocuğa bakmak ve ihtiyaçlarını karşılamaktır. Ebeveyn, çocuğun duygusal ve fiziksel ihtiyaçlarını karşıladığından emin olur. Bakıcı, çocuklarının bir güvenlik ve bağlanma duygusu hissetmesini sağlamaktan sorumludur. Bu, bir aile birimi olarak birlikte sağlıklı gelişmelerini sağlar.
Anne ve Çocuk Bağı Nasıl Gelişir?
Anneler, çocuklarına uygun şekilde bakabilmeleri için güvenli bir duygusal bağa veya bağlanmaya ihtiyaç duyarlar. Bu özellikle yaşamın ilk yıllarında önemlidir. Bu bağ, anne ve çocuk ile karşı bir bağlılık hissetmesini sağlar. Bu onlara, çocuklarının onlara bağımlı olduğu ve çocuklarına ana bakıcı oldukları hissini verir. Bu bağ, çocuğun bağımsız ve iyi gelişmiş bireyler olarak gelişmesine yardımcı olur. Anneler, duygusal bir bağ olduğunda çocuklarıyla etkileşim kurarken daha dikkatli olurlar. Ayrıca, kendileriyle bu duygusal bağları varsa, çocuklarına bakabilecekleri konusunda kendilerini daha rahat hissederler.
En erken bağlanma biçimleri bebeklik dönemindedir. “Anne-bebek bağlanması, bebek ve bakıcı özelliklerinin ebeveyn-bebek etkileşimleri üzerindeki karşılıklı etkisine ve ebeveyn-bebek etkileşimlerinin bebek ve bakıcı özellikleri üzerindeki karşılıklı etkisine atıfta bulunan karşılıklı olarak etkili bir süreçtir.” (Lai, Dymock & Bauminger 2012) Bu bağ sayesinde bakıcılar, sevildiklerini bilmelerini sağlayacak şekilde çocuklarıyla bilgi paylaşırlar. Bu bağ, birbirleriyle ne kadar çok etkileşime girerlerse o kadar güçlü olacaktır. Bu, çocuğun güvenli bir bağ kurmasına yardımcı olur. “Ebeveyn ve çocuk arasındaki duygusal bağ, ilişkide bir güvenlik yaratan şeydir.” (Chivers, 2012) Güvenli bir ilişki, her iki tarafın da önemli olduklarını ve birbirlerine güvenebileceklerini hissettikleri zamandır. Bu, birbirleriyle etkileşime girerken kendilerini rahat hissetmelerini sağlar.
